Wat een land!

Dag nummer drie zit er weer bijna op! Voor een hoop mensen was het een zware ochtend na een hele gezellig avond/nacht! Gisteren om negen uur op het terras belandt en vervolgens gedanst tot de klok 1 uur sloeg. Samen met Leonie hebben we een heerlijke cosmopolitan fish bowl gedeeld en waterpijp gerookt (jaja, dat moet je toch echt een keer doen als je hier bent!). Toch geprobeerd om wat slaap te pakken en met dit heerlijke bed is het ook nog gelukt! We hebben zelfs de Moskee om 5 uur niet gehoord, gelukkig, want er stond natuurlijk ook een bezoek naar een school op het programma....

Vandaag bezochten we een school voor speciaal onderwijs. Deze bestaat al sinds 1923 en er zitten hier ong. 80 kinderen op deze school. De kinderen zijn licht gehandicapt in de vorm van slechthorendheid. Enkele van deze leerlingen hebben ook achterstand met leren t.o.v. hun leeftijd en één leerling is ook lichamelijk beperkt. Vorig jaar zaten er nog 120 kinderen op deze school, maar door de opkomst van implantaten neemt het aantal sterk af omdat die kinderen nu in het reguliere onderwijs mee kunnen doen. Opvallend was dat de leerkrachten hier géén gebarentaal aanleren of 'spreken'. Ze beelden veel uit en herhalen veel de woorden, maar de kinderen leren elkaar onderling de gebarentaal aan. Dit zodat als ze straks klaar zijn op de basisschool (en door moeten stromen naar het reguliere onderwijs) ze niet geïsoleerd raken en gewoon mee kunnen doen. Het was bijzonder om een les bij te wonen waarin kinderen woorden voorlezen en deze ook uitbeelden. Al zou ik hier nu nog zoveel over schrijven, het zou het gevoel nog te niet doen. Voor het thuisfront heb ik een filmpje gemaakt, waarop te zien is hoe de kinderen dit doen en hoe er les gegeven wordt. Ook op deze school kregen we een heerlijke lunch, van aardappelsalade tot couscous en chocolademoussetaart tot brownietaart, geweldig lekker! Zo blij dat ik dit gezien en ervaren heb. Na de lunch lekker nog buiten gespeeld met de kinderen: tennis, voetbal en natuurlijk een groepsfoto!

Ook na het bezoek aan deze school was de rest van de dag eigen invulling. Samen met de anderen zijn we met de boot naar het aziatische deel gegaan om dit te verkennen en te shoppen. De bedoeling was eerst om naar de aziatische bazaar te gaan, maar deze bleek toch te ver weg en dit was qua tijd niet te doen. Met negen anderen hebben we flink wat allstars en vans gekocht, nep natuurlijk maar dan heb je wel 3 paar voor 30 euro! Nu nog even het vliegtuig mee in zien te krijgen... Het is onvoorstelbaar hoe goedkoop sommige dingen hier zijn, broodje döner 2,50 lira (3 lira = 1 euro) 2,5 liter fanta 3,50 lira etc. etc.

Onze voeten zijn gebroken en ondanks een redelijk goede nacht zijn we ontzettend moe. Zo nog even een bezoekje aan de Starbucks brengen maar dan zit deze dag er ook alweer snel op, vandaag op tijd naar bed want morgen staan er twee scholen op het programma: staatsschool en speciaal onderwijs. Het weer is nog steeds niet super en heel afwisselend. Soms regent het waardoor uit het niets mannen opduiken op straat en 'umbrellas' verkopen, soms zelfs FOR FREE! Maar dan natuurlijk wel eerst even de desbetreffende man kussen... Ondanks dat hebben we ontzettend mooie foto's , het is jammer dat ik ze op dit moment niet kan laten zien omdat ze op mijn camera staan, maar zelf kan ik er al uren naar kijken! Dit is nu al een geweldig mooie reis en de foto's laten dit ook zien. Het hostel laat nog steeds te wensen over maar de stad, het uitzicht en alles eromheen maken alles weer goed!

De reis heeft tot nu toe al een hoop vooroordelen weggenomen al vraag ik me nog steeds af wat de mensen hier de hele dag doen en hoe ze rond kunnen komen. Er zijn straten vol met schoenen, tassen, sieraden. De hele bazaar staat vol met specerijen, kleding en buiten staan er honderden kramen met vis, brood, mais noem 't maar op.. Allemaal lijken ze hetzelfde te verkopen en voor bijna dezelfde prijs. Het blijft wel vervelend dat er overal aan je 'getrokken' wordt, ze willen continu je aandacht en als je net iets te lang kijkt stormen ze op je af. Maar ach, wie weet is dat wel de ondernemingslust of simpelweg het 'overleven' wie zal het zeggen..

Morgen een wat uitgebreider verslag, ik hoor de koffie al roepen dus ik ga gauw, nog even Marieke wakker maken en dan kunnen we gaan!

XXX

ps. Is het wel zonnig bij jullie in Nederland? Zouden jullie anders zo vriendelijk willen zijn om wat zon deze kant op te sturen.. :-)